Requiem in mineur
zij zijn voorbij gegaan
maar veel dat blijft, dat rest
en nestelt in ons denken
een voorwerp komt tot leven
laat verhalen zien van hen
die niet meer bij ons zijn
de werkeloze wandelstok
die met zijn houten welving
in de greep blijft van haar hand
de oude leren stoel
die moegezeten en versleten
zijn schaduw in zich draagt
de lappen pop waarmee ze sliep
die kaal geknuffeld en verlaten
tussen foto’s staat
de spiegel waar het weer in zit
en die zijn beeld vervagen zag
verijlen en verdwijnen
de Friese klok die traag
haar laatste dagen telde tot
het gewicht de lucht verloor
de ontstemde cello in de hoek
waarop hij maandenlang het requiem
speelde van Fauré
libera me
in D mineur
Marieke van Leeuwen
2015